در سالهایی پیش پیرمردی دو کوزه داشت. یکی از آن ها سالم و نو بودند و دیگری بر خلاف آن یکی ترک خورده و قدیمی بود. او هر روز سر چشمه می رفت و آب به خانه خود می آورد. هر وقت به خانه می رسید، فقط نصف آب مانده بود. هر روز مردم او را می دیدند و مسخره می کردند. اما پیرمرد توجهی به آن ها نمی کرد و خندان راه را ادامه می داد.

روزی یکی از مردم دلش به حال او سوخت و باخود گفت: طفلکی حتما این پیرمرد پول ندارد، که کوزه نو نمی خرد. باید خودم به بازار بروم و کوزه ای برای او بخرم و به او بدهم. حتما خوشحال می شود.

او کوزه ای خرید و به در خانه پیرمرد رفت. در زد. پیرمرد در راباز کرد. هر دو به هم سلام کردند.
مردگفت: من این.....این....این...این...پیرمرد گفت: خجالت نکش پسرم حرفت را بگو. مرد گفت: این را برای شما خریدم.

پیرمرد خوشحال شد، ولی گفت: دستت درد نکند. ولی من از ترک کوزه خبر داشتم. حالا دنبال من بیا!!!!

پیرمرد او را به یک باغ گل رساند وگفت: آن گل ها را می بینی؟ من از ترک کوزه خبرداشتم، برای همین این گل ها را کاشتم تا کوزه هر روز به آنها آب بدهد.